گروه دانشگاه‌های کشور «خبرگزاری دانشجو»؛ احتمالاً بسیاری از دانشجویان و خانواده‌هایشان طی چند روز گذشته سریال معراجی‌ها را که از شبکه یک سیما پخش می‌شود، مشاهده کرده‌اند. سریالی که سعی کرده است تا وضعیت فعلی دانشگاه‌ها را ترسیم کند.

این که مسعود ده نمکی چقدر برای به تصویر کشیدن محیط دانشگاه‌های کشور موفق بوده جای بحث دارد؛ اما مطلبی که در این نوشته می‌خواهیم به آن بپردازیم این است که اگر شما می‌خواستید در سریال معراجی‌ها بازی کنید کدام نقش را انتخاب می‌کردید؟!

در گروه بچه‌های تجسمی که حاضرند برای نصب مجسمه خود دست به هرکاری بزنند، ایفای نقش می‌کردید یا می‌شدید نوچه امیر نوری یا همان چهاردانگه با آن چمدان مسافرتیش، یا این که می‌رفتید سمت بچه‌های تشکل؟!

همان طور که در سریال هم دیدید، در همه دانشگاه‌ها بخشی از دانشجوها، آنهایی هستند که حسابی دنبال عشق و حال خودشان می‌باشند. عشق آهنگ، فیلم، مسافرت و گردش مجردی و دور دور زدن در دانشگاه، خیابان‌ها یا فیسبوک هستند. این گروه از بچه‌ها کاری به کار مسائل سیاسی یا فرهنگی ندارند؛ هرچیزی بخواهند گوش می‌دهند، می‌بینند و هرجایی هم که بخواهند می‌روند. این دوستان ما فقط وقتی به چیزی اعتراض می‌کنند که مُخل بساط عشق و حالشان باشد. در چنین شرایطی با همه در می‌افتند. حتی حاضرند دست به آشوب و تخریب هم بزنند و اینطور می‌شود که به یک عنصر سیاسی درست و حسابی تبدیل می‌شوند. از ما نشنیده بگیرید ولی نهایت خواسته این گروه از بچه‌ها چیزی جز رسیدن به مطامع و سرگرمی‌های خودشان نیست.

دسته دیگر یا بهتر است بگوییم شخص دیگری که در سریال معراجی‌ها شاید خیلی مورد توجه شما هم قرار گرفته است، امیر نوری یا همان چهاردانگه خودمان است. شاید بتوانیم بگوییم کسانی که طرفدار شخصیت چهاردانگه باشند تعدادشان خیلی کم است.

آنهایی که به اسم فعالیت تشکیلاتی می‌خواهند همه مسائل را از طریق بچه های بالا یا توی گونی کردن حل کنند! برای همین ما خیلی زود از این گروه رد می‌شویم و به شما هم توصیه می‌کنیم طرف این دسته نروید و حساب آنها را از بقیه بچه‌های تشکل جدا کنید. چون این تیپ شخصیت علیرغم جذابیتشان به شدت خطرناکند...

اما آخرین گروهی که می‌خواهیم کمی مفصل‌تر از سایرین به آنها بپردازیم، تشکلی‌های اصیل هستند. آنهایی که علاوه بر علائق شخصی خود دنبال چیزهای دیگری نیز هستند. هم درس می‌خوانند، هم به تفریح شخصی و دوستان می‌پردازند و هم اتفاقات سیاسی، فرهنگی کشور و دانشگاه را رصد می‌کنند و نسبت به آنها عکس العمل مناسب نشان می‌دهند.

برای تشکلی‌ها مهم است چه کسی رئیس جمهور یا نماینده مجلس می‌شود؛ برای آنها مهم است مسئولین دانشگاه چه تصمیماتی برای آنها می‌گیرند. البته این را هم باید بگوییم که در دانشگاه، تشکل‌های مختلفی وجود دارند؛ بعضی از آنها فقط در مسائل مذهبی و فرهنگی وارد می‌شوند؛ و بعضی دیگر فقط درباره مسائل سیاسی اظهارنظر می‌کنند؛ اما در این میان یک تشکل است که نسبت به همه مسائل مرتبط با دانشجوها اعم از سیاسی، فرهنگی، صنفی و علمی خودش را مسئول می‌داند و تلاش می‌کند براساس اصول و آرمان‌های خودش به مسائل مذکور ورود پیدا کند.

تشکل‌های ارزشی قدیمی‌ترین تشکل‌های دانشجویی کشور هستند که سالهاست بر طبق اهداف خودشان، فعالیت می‌کنند.

در مجموعه این تشکل‌های دانشجویی ارزشی، همه جور آدمی پیدا می‌کنید؛ از مذهبی‌های خیلی سفت و سخت گرفته تا کسانی که پیچ تقوای آنها کمی شل شده است؛ برای همین اگر تصور می‌کنید که برای فعالیت نیاز به یک سری ویژگی‌های ظاهری و باطنی خاصی دارید، سخت در اشتباهید.

البته داشتن آن ویژگی‌های معروف حزب اللهی توفیق می‌خواد که متاسفانه باید بگوییم خیلی از دوستان شما در این تشکل‌ها توفیق داشتن چنین تیپ و ظاهری را ندارند؛  شما برای عضویت نیازی ندارید تا رساله حضرت امام(ره) را از حفظ کنید. حتی نیازی نیست بدانید با کدوم پا باید رفت دستشویی یا این که کفن میت چند تکه است.

مطلب دیگری که لازم است بدانید، این که برای این تشکل‌های ارزشی فرقی ندارد شما توی انتخابات به چه کسی رای دادین یا به کدام حزب و جناح سیاسی علاقه دارین؛ چپی هستید یا راستی؛  تنها این مسئله مهم است که شما قصد دارید از حق دفاع کنید.

اما آخرین موضوعی که باید به اطلاعتان برسانیم، این است که شما می‌توانید در تشکل به هر فعالیتی که علاقه‌مند هستید، بپردازید.

در نهایت اینکه تشکل‌ها قابلیت‌های خیلی خوبی برای فعالیت شما دارند؛ ولی باز هم می‌توانید بین تشکل‌های موجود در دانشگاه تحقیق کنید و هرکدام را که احساس می‌کنید به لحاظ فکری به شما نزدیکتر است برای فعالیت‌های فوق برنامه در دانشگاه انتخاب کنید؛ اما در انتخاب باید مراقب باشید، چون انتخاب‌های این چنینی به طور حتم تاثیر خیلی زیادی در مسیر زندگی شما خواهد داشت.